U zwierząt odmawiających jedzenia konieczne bywa jednak założenie sondy. Lekarz weterynarii nauczy Cię, jak zakraplać oczy kota oraz podawać niektóre leki w domu. Jeżeli chcesz pomóc swojemu kotu, możesz sięgnąć także po “domowe sposoby” na poprawę jego samopoczucia. Należą do nich: Objawem chorób skórnych są zmiany na skórze jak krosty, rumień, drapanie się, wylizywanie skóry, brzydki zapach i ogólny zły stan sierści. Najczęściej występujące choroby pasożytnicze to grzybica, nużyca, świerzbowiec, wszawica i łupież wędrujący. Zapalenie skóry spowodowane alergią zwykle łączy się z nietolerancją Grzybica paznokcia to częsta przypadłość, prowadząca do niekorzystnych zmian w wyglądzie paznokci. Grzybica paznokci wywołana jest przez grzyby chorobotwórcze. Nieleczona może prowadzić do utraty paznokcia, a także rozprzestrzeniania się infekcji. Leczenie wymaga stosowania leków grzybiczych, a taka terapia może być wspomagana domowymi metodami. Jak rozpoznać grzybicę paznokci Jakie są objawy alergii na kota? Osoby z alergią na koty po zetknięciu z alergenem mają następujące objawy: kaszel i świszczący oddech, pokrzywka lub wysypka na klatce piersiowej i twarzy, czerwone, swędzące oczy, zaczerwienienie skóry w miejscu, gdzie kot podrapał, ugryzł lub polizał, katar, swędzenie, zatkany nos, . Grzybica u kota jest inaczej nazywana dermatofitozą. Jest to powierzchowne zakażenie grzybicze włosów, skóry i pazurów. Niestety grzybica kota jest mocno zaraźliwa. Bardzo rzadko doprowadza co prawda do poważnych powikłań, ale absolutnie nie można jej lekceważyć, przede wszystkim ze względu na komfort życia zwierzaka. Pojawia się na każdym etapie życia kota, choć nie można zaprzeczyć, że najczęściej obserwuje się ją u kociąt i starszych osobników (z uwagi na słabą odporność). Zmiany mogą przypominać inne choroby, dlatego kocia grzybica nie jest zawsze od razu dobrze zdiagnozowana. Niemniej jednak jeśli zauważysz u Twojego kota łyse placki, grudki, czy krostki, a także zwiększoną ilość łoju na sierści, koniecznie udaj się z nim do weterynarza, ponieważ Twojego pupila może męczyć grzybica. Przyczyną są oczywiście grzyby. Najczęściej występujące to te z rodzaju Microsporum lub Trichophyton. Do zarażenia dochodzi przez bezpośredni kontakt z innym zarażonym osobnikiem. Jest możliwe przeniesienie zarodników grzybów ze środowiska, np. przez kontakt z legowiskiem, na którym wcześniej spał chory mruczek. Najczęściej jednak sam kontakt z chorobotwórczymi czynnikami nie jest wystarczające. Dodatkowo zakaźne zarodkami muszą pokonać jeszcze wszystkie obronne mechanizmy mruczka, takie jak: Mikroflorę skóry – czyli wszystkie maleńkie drobnoustroje, które żerują na jej powierzchni, ale nie są chorobotwórcze. Ludzie również mają na powierzchni skóry mnóstwo grzybów i bakterii. Dla organizmu kota nie stanowią one zagrożenia, ale dla grzybów są zdecydowanie konkurencją. Komórki wrodzonej odporności – chronią one kota przed rozwinięciem się infekcji – rozpoznają wszystkie drobnoustroje i kierują przeciwko nim odpowiedź immunologiczną. Warstwę łoju – izoluje ona powierzchniową warstwę skóry od środowiska, chroniąc ją przed czynnikami zewnętrznymi. Grzybica kota – które koty najczęściej chorują? Najbardziej narażone są koty, które żyją w dużej populacji lub mają dość częsty kontakt z obcymi kotami. Najczęściej są to zwierzęta w schroniskach dla bezdomnych zwierzaków, czy koty, które biorą udział w wystawach dla kotów. Tak jak wspomniałam wcześniej, na grzybicę o wiele częściej chorują starsze koty i kocięta z uwagi na osłabioną odporność. Bardziej narażone będą też takie mruczki, które cierpią na choroby upośledzające ich układ immunologiczny (np. białaczkę kotów) lub przyjmują leki, które mogą osłabiać ich odporność. Niektóre rasy kotów są również bardziej narażone na zarażenie od innych. Jakie to rasy? Należą do nich wszystkie koty ras długowłosych, w szczególności koty himalajskie i persy. Zakażeniu sprzyja również stres, a jak wiadomo, koty go bardzo dobrze maskują. Stres może być związany z wieloma czynnikami. Na przykład z remontem mieszkania, czy przeprowadzką. Grzybica skóry u kota – leczenie Grzybicze zakażenie obejmuje przede wszystkim zrogowaciałe części włosów, pazury i rzadziej powierzchniową warstwę skóry. Objawy niestety nie zawsze są charakterystyczne. Najbardziej typowa zmiana powinna wyglądać jak pierścieniowate wyłysienie z łuszczeniem. Jednak zmiany mogą ograniczać się do odbarwień lub rumienia na skórze. Najczęściej grzybicę u kota lokalizuje się w okolicy głowy (grzybica uszu u kota), na łapkach, na brzuchu, ogonie, grzbiecie i po bokach ciała. Choroba szybko postępuje, właśnie dlatego obszar, na którym obserwuje się objawy, może się niestety nieustannie powiększać. Co ciekawe, grzybicze zakażenie skóry u kotów nie powoduje świądu, dlatego koty nie powinny się drapać. Warto wiedzieć, że grzybica może występować równolegle z infekcją bakteryjną lub inwazją pasożytniczą. Wtedy faktycznie pupil może zacząć się drapać, wylizywać, a nawet gryźć zainfekowane miejsce. Grzybica u kota leczenie Leczenie trzeba niestety zacząć od ostrzyżenia kota na krótko. Pomoże to w ograniczeniu rozprzestrzeniania się grzybów do środowiska i zwiększy skuteczność preparatów, takich jak maści stosowane miejscowo. Często można znaleźć w google zapytania pt. ‚grzybica u kota domowe sposoby”, ale zapewniam, że leczenie tej choroby na własną rękę jest nie tylko męczeniem kota, ale też stratą czasu i nerwów. Weterynarz najlepiej i najskuteczniej dobierze odpowiednie leki. Zazwyczaj są to płukanki z rozcieńczonej cieczy kalifornijskiej, mikonazolu z chlorheksydyną. Przeciętnie stosuje się je raz lub dwa razy w tygodniu. Inną opcją są szampony z ketokonazolem lub klimbazolem. Leczenie miejscowe grzybicy powinno być wspomagane lekami, które należy podawać razem z karmą. Dobre wyniki uzyskuje się też po stosowaniu itrakonazolu. Oczywiście warto rozszerzyć leczenie o więcej, niż same leki. Podejście do leczenie grzybicy powinno być holistyczne. Dlatego warto zadbać również o wysokiej jakości żywienie i małą ilość stresu. Uzbrój się w cierpliwość. Samo leczenie może potrwać od kilku tygodni do nawet kilku miesięcy. Jest to zależne od rodzaju grzybów, ale też odporności kota. Ogromnie ważna jest gruntowna dezynfekcja środowiska, w którym żyje chory kot. Wszystkie kąty muszą być dokładnie odkurzone, pościel wyprana w wysokiej temperaturze, a tapicerka i dywany wyczyszczone. Chodzi o to, by jak najbardziej ograniczyć ilość zarodników w otoczeniu. Grzybica od kota u ludzi – leczenie? Czy człowiek naprawdę może się zarazić? Grzybica skóry mruczka jest dość złożonym problemem, który niestety może być zagrożeniem dla innych domowników, nie tylko tych chodzących na czterech łapach. Dermatofitoza jest chorobą, która może przenosić się z kota na człowieka i inne zwierzaki lub na odwrót – my możemy zarazić grzybicą nasze koty. Jednak ryzyko zarażenia się od mruczka jest naprawdę minimalne. Grzyby musiałyby pokonać barierę ochronną skóry i przebić się przez nasze drobnoustroje, co wcale nie jest tak łatwe. Nieco bardziej mogą być narażone dzieci i osoby starsze, ponieważ tak jak w przypadku kociąt i kotów seniorów, mają gorszą odporność. W razie jakichkolwiek wątpliwości, warto skonsultować się z weterynarzem i lekarzem rodzinnym. Zapisz się na newsletter! Błyszcząca, miękka, gęsta i sprężysta sierść to ozdoba każdego kota. Piękna sierść u kota to nie tylko kwestia wyglądu ale i oznaka zdrowia. 1. Piękna sierść zależy od diety Kluczem do pięknej sierści jest właściwe odżywianie. Pokarm pełnowartościowy, zawierający w odpowiednich proporcjach wszystkie składniki odżywcze, bogaty w biotynę, cynk, taurynę, wielonienasycone kwasy tłuszczowe omega 3 i 6 oraz pełną gamę mikroelementów. Niezależnie od tego, jaki typ odżywiania wybierzesz dla swojego pupila, czy to będzie gotowa karma komercyjna czy jedzenie przygotowane w domu, musi ono zawierać wszystko to, czego kot potrzebuje do zdrowego życia. 2. Suplementacja Dobrej jakości karmy gotowe powinny być już właściwie zbilansowane i tutaj poza nielicznymi przypadkami dodatkowa suplementacja nie jest wskazana, a wręcz może zaszkodzić – szczególnie dotyczy to witamin rozpuszczalnych w tłuszczach: D i A. Witamin z grupy B raczej nie da się przedawkować, nadmiar zostanie w bezpieczny sposób usunięty z organizmu – dlatego nie można przedawkować biotyny, witaminy z grupy B, niezbędnej do tego, by piękna sierść kocia była mocna i błyszcząca. Jeśli decydujemy się na żywienie domowe, mięsem, warto zainteresować się dietą BARF, by odpowiednio komponować kocie pożywienie. BARF wymaga solidnej wiedzy i odpowiedzialności, to nie jest karmienie samym surowym mięsem. Samo mięso to za mało, potrzebna jest suplementacja o te składniki, których w danym gatunku mięsa jest za mało. Przykładowo w mięsie drobiowym jest zbyt mała ilość tauryny. Nieco lepiej wygląda zawartość tauryny w mięsie indyczym, ale to nadal za małe ilości. Tylko w tuszkach mysich tauryny jest pod dostatkiem. Tauryna to tylko jeden ze składników kociego pożywienia, którego niedobór może być groźny. Równie groźne co niedobory, są nadmiary niektórych mikroelementów i witamin – wiele z nich jest antagonistami, mogą zaburzać wchłanianie innych substancji, przyczyniać się do zaburzenia równowagi organizmu. W okresach zwiększonego linienia, chorób i rekonwalescencji, a także gdy dana karma nie jest jednak tak idealnie zbilansowana, szybko zauważymy to po sierści pupila – zacznie wypadać, łamać się, stanie się matowa, pozlepiana, miejscami może ulec przerzedzeniu lub nawet wyłysieniu. Jeśli zauważymy takie objawy, czas na wizytę u weterynarza, który sprawdzi, czy kot nie jest poważnie chory. Jeśli badania nie wykażą niczego niepokojącego, warto zastosować przez pewien czas dodatkową suplementację kwasami omega, biotyną i cynkiem, aż do czasu, gdy piękna sierść znów stanie się ozdobą mruczka. Piękna sierść jest pośrednim wskaźnikiem, że karmimy kota właściwie. Grzybica może być przenoszona pomiędzy psami, a nawet ludźmi, dlatego tak ważne jest szybkie rozpoznanie pierwszych objawów i rozpoczęcie leczenia. Choroba może dotykać różnych części ciała czworonoga takich jak uszy czy grzbiet, ale również wewnętrznych narządów, czyli wątroby, żołądka. W dalszej części artykułu przedstawione będą najczęstsze objawy grzybicy u psa oraz popularne metody leczenia. Grzybica u psa, czy jest zaraźliwa? Choroby skórne u psów mogą być spowodowane bakteriami, którymi zaraża się nasz pupil. Najpopularniejsze odmiany bakterii czy wirusów, które mogą powodować problemy skórne to:- microsporum canis,- microsporum gypseum,- microsporum może okazać się bezobjawowym nosicielem i w ten sposób zarażać innych domowników bakteriami, grzyby są odporne na warunki środowiskowe, przez co są tak powszechnym schorzeniem. Dlatego też odpowiadając na pytanie: czy grzybicą u psa można się zarazić, odpowiadamy, że niestety tak. Ważne, by dbać o czystość naszego pupila, regularnie go odrobaczać i obserwować jego zachowanie. Legowiska, zabawki czy grzebienie, jakimi szczotkujemy psy, są miejscami, w których gromadzi się najwięcej bakterii. Zarodniki grzybów mogą się rozwijać w każdym miejscu, gdzie znajduje się nadmiar kurzu. Rodzaje grzybicy u psa Wyróżnia się dwa rodzaje grzybicy, które mogą dotykać naszych pupili. Pierwszy z nich nazywany jest powierzchniowym, czyli są to wszelkie zmiany skórne, pojawiające się na ciele psa. Do niej zalicza się przykładowo grzybice pazurów, grzbietu czy uszu u psa. Wszelkie zmiany skórne, czyli tak zwane dermatofity, są bardziej powszechne. Drugi rodzaj schorzenia to grzybica głęboka pojawia się w narządach wewnętrznych, trudno ją zdiagnozować, gdyż wszelkie objawy są niewidoczne gołym okiem, tak jak w przypadku grzybicy powierzchownej. Głęboka grzybica jest rzadziej spotykana, ale tym samym trudniejsza w diagnozowaniu. Często pies nie przejawia żadnych niepokojących zachowań czy braku apetytu, dlatego jedynie wizyta u specjalisty może pomóc w stwierdzeniu grzybicy. Zobacz ofertę witamin dla psa Grzybica u psa jest zaraźliwa, dlatego, jeśli jeden z pupili ma jakiekolwiek objawy, możliwe, że reszta domowników również będzie mieć z tym problem. Rozpoznanie grzybicy jest stosunkowo trudnym zadaniem, dopiero wizyta u lekarza daje stuprocentową pewność co do diagnozy. Mimo to, jeśli zauważymy na ciele psa owalne łuszczenie się skóry czy łysienie, powinniśmy skierować się do specjalisty. Zaczerwienione grudki i stupy mogą powodować stan zapalny, który z kolei doprowadza do nadmiernego świądu w tych okolicach. Pies może odczuwać dość duży dyskomfort oraz zdenerwowanie. Objawy grzybicy u każdego psa są inne, zależne to jest w dużej mierze od rodzaju grzyba oraz wieku czworonoga. Często łysienie i wypadanie sierści może być spowodowane zupełnie inną chorobą. Grzybica u psa jest ulokowana w wielu miejscach, najpopularniejsze z nich to uszy, brzuch, łapy i pazury. Są przypadki psów, u których zmiany skórne występują również na pysku czy nosie. Grzybica u psa jak leczyć Leczenie grzybicy u psa powinno być dobrane indywidualnie. Weterynarz może wykonać badanie, dzięki któremu jest w stanie stwierdzić jaka bakteria spowodowała chorobę, co znacznie przyśpieszy cały proces leczenia. Zmiany skórne mogą postępować w dość szybkim tempie, dlatego ważna jest szybka wygolić sierść wokół zmian skórnych oraz podawać preparaty przeciwgrzybicze miejscowo lub ogólnie. Na rynku dostępne są maści lub tabletki, które przepisuje lekarz weterynarii indywidualnie, dodatkowo zaleca się używać w tym czasie leczniczych szamponów, o delikatnym, ziołowym składzie. Cały proces leczenia może trwać nawet do kilku miesięcy, zależnie od stopnia zaawansowania. Grzybica u psa domowe sposoby Czy są domowe sposoby na grzybicę u psa? Niestety nie jesteśmy w stanie wyleczyć grzybicy w domu, sama diagnoza jest na tyle trudna, że konieczna jest wizyta u weterynarza. Leczenie pupila na własną rękę może jedynie pogłębić problem. Dodatkowo warto zainteresować się profilaktyką. Pies nie powinien mieć styczności ze zbyt dużą grupą innych czworonogów, gdyż to zwiększa prawdopodobieństwo przeniesienia grzybicy. Dbajmy o higienę psa, czyśćmy jego legowiska i zabawki, gdyż tam często gromadzi się dużo bakterii oraz grzybów. Kąpiele w zbiornikach wody czy jeziorach, to też nie do końca dobry pomysł, jeśli mamy możliwość lepiej unikać tego typu u psa to poważne schorzenie, które trudno zdiagnozować. Pamiętajmy, że jest to choroba zakaźna i przenosi się też na ludzi. Dlatego warto dbać o higienę pupila oraz nie zapominać o regularnych wizytach kontrolnych u weterynarza. Jak wygląda grzybica u kota i jak ją rozpoznać? Choroba ta charakteryzuje się typowymi zmianami skórnymi w obszarach owłosionych w postaci okrągłych, bezwłosych i łuszczących się plam, które pojawiają się głównie na twarzy, uszach, szyi i kończynach, ponieważ patogeny atakują cebulki włosów. Stopniowo grzybica rozprzestrzenia się na resztę futra Twojego pupila. Utrata włosów w futrze może być w najgorszym przypadku nawet trwała. Zmiany te pokryte są łuskami lub niewielkimi strupami i są często zaczerwienione, lub rumieniowate. Oprócz tych zmian u zwierząt może wystąpić silny świąd. W tak uszkodzonych miejscach istnieje niestety ryzyko wtórnego zakażenia bakteryjnego, które może pogłębić jedynie diagnoza kliniczna. Jeśli zauważysz takie objawy lub wyraźne zmiany skórne powinieneś natychmiast zabrać kota do weterynarza. Te nieprzyjemne dolegliwości mogą być również przenoszone na ludzi. Lekarz może zidentyfikować patogen choroby za pomocą próbki skóry i rozpocząć leczenie. Jakie są przyczyny zarażenia grzybicą u kotów? Patogen grzybów skóry Microsporum powoduje większość dermatofitoz (tj. postać grzybicy skóry, w której sierść i pazury są dotknięte) u kotów. Koty zarażają się grzybami skóry od zakażonych kotów lub poprzez zakażone przedmioty, lub miejsca. Niektóre koty są wyłącznie nosicielami, ale same nie wykazują żadnych objawów. Młode koty są o wiele bardziej narażone na zakażenie grzybicami skóry niż koty starsze, zwłaszcza jeśli żyją z wieloma kotami. U kotów z osłabionym układem odpornościowym choroby grzybicze mają również duże szanse na osiedlenie się i wywołanie grzybicy skóry. Jaki są objawy zakażenia grzybicą? Objawy grzybicy skóry u kotów są bardzo różne: matowe futro swędzenie częste drapanie reakcje alergiczne skóry utrata włosów u kota łupież okrągłe łyse plamy koty mogą cierpieć z powodu suchej i jednocześnie tłustej skóry zapalenie pazurów zapalenie mieszków włosowych zmiany skórne, które mogą być również zakażone bakteriami zapalenie podskórnej tkanki tłuszczowej. Zasadniczo, infekcja grzybicza może rozprzestrzeniać się na całym ciele czworonożnego przyjaciela. Jednak ogon, głowa, plecy i nogi kota są szczególnie często dotknięte. Jak dochodzi do zarażenia grzybicą u kota? Choroby grzybicze skóry, włosów i pazurów, nazywane są dermatofitozami. Mogą one być przenoszone ze zwierzęcia na zwierzę, jak również ze zwierzęcia na człowieka i odwrotnie. Grzybica skóry kota jest zaraźliwa. Zakażenie następuje poprzez maleńkie zarodniki, które mogą dostać się na skórę i futro kota, na przykład poprzez kontakt z innym kotem, który tę chorobę ma. Następnie zarodniki grzyba wnikają w skórę zwierzęcia przez małe pęknięcia, tworzą korzenie i rozprzestrzeniają się do otworów mieszków włosowych, jak również do zewnętrznej warstwy skóry. Do zakażenia dochodzi poprzez bezpośredni kontakt z zarodnikami grzybów zakaźnych, a mianowicie: poprzez bezpośredni kontakt z widocznie zakażonym zwierzęciem lub z bezobjawowym nosicielem (koty długowłose); poprzez kontakt z zakażonym środowiskiem oraz poprzez wektory, tj. grzebienie, szczotki, leżanki, kosze transportowe itp. Odwiedziny właścicieli zwierząt z zakażonym zwierzęciem lub bezobjawowym nosicielem również mogą doprowadzić do zakażenia. Gdy kot jest zarażony grzybicą skóry, pasożyt rozprzestrzenia się bardzo szybko. W tym celu wytwarza masę nowych zarodników, które rozprzestrzeniają się po ciele czworonoga i są uwalniane do środowiska, ułatwiając grzybowi kociego naskórka zarażanie kolejnych żywicieli. Co sprzyja rozwojowi infekcji grzybiczej? Na rozwój grzybiczych chorób skóry ma wpływ wiele czynników, np.: Młode zwierzęta, jak również te z osłabionym układem odpornościowym, są dużo bardziej narażone na zarażenie. Kotki w okresie laktacji mogą być zarażone grzybem skóry i przenosić go na swoje kocięta. Koty perskie są uważane za szczególnie podatne. Istnieją również dowody na występowanie rodzinnej podatności u kotów. Inne pasożyty, takie jak pchły, kleszcze, roztocza lub świąd i inne infekcje skóry mogą powodować drobne zmiany skórne, które sprawiają, że koty są podatne na infekcje grzybicze skóry. Każdy stan, który osłabia organizm, może sprawić, że koty będą bardziej podatne na zakażenie grzybicami skórnymi. Dlatego też, jeśli występuje infekcja grzybicza, należy ustalić, czy nie występuje inna choroba. Jeśli tak, to należy ją w miarę możliwości leczyć, a równolegle przeprowadza się specjalną kurację przeciw grzybom skórnym. Ciepły i wilgotny klimat sprzyja chorobom grzybiczym skóry. Większe ryzyko występuje w hodowlach i schroniskach dla zwierząt, u zwierząt bezdomnych i dzikich kotów, jak również u zwierząt trzymanych razem z przedstawicielami tego samego gatunku lub innymi zwierzętami. Istnieje również zwiększone ryzyko zachorowania na grzybicze zakażenia skóry u zwierząt, które biorą udział w pokazach lub konkursach. Leczenie grzybicy skóry kota Terapia przeciw grzybicy skóry trwa zazwyczaj kilka tygodni. Prawidłowe leczenie grzybów skórnych powinno mieć dwa cele: skrócenie czasu trwania choroby zapobieganie rozprzestrzenianiu się choroby na inne zwierzęta i ludzi. Zwierzę otrzymuje zastrzyk. Grzybice skórne są w ten sposób zwalczane od wewnątrz. Przy wtórnych infekcjach bakteryjnych, konieczne może być również podanie antybiotyku. Dodatkowo lekarz weterynarii przepisuje leki przeciwko grzybicy skóry. Są one dostępne w różnych formach dawkowania, na przykład w postaci maści lub tabletek. Skóra leczona jest "miejscowo", tzn. sierść i skóra są myte i nacierane zewnętrznie lekami. To zewnętrzne leczenie obejmuje całe ciało zwierzęcia i nie jest ograniczone do leczenia widocznych obszarów dotkniętych chorobą. Wykonuje się je co najmniej 2 razy w tygodniu przez cały okres leczenia. Strzyżenie sierści, szczególnie u silnie zakażonych zwierząt, jak również u kotów długowłosych i w domach wielopokoleniowych, może przyczynić się do sukcesu leczenia zewnętrznego. W niektórych okolicznościach wystarczające może być ścięcie włosów w obszarze zmienionych okręgów skóry. Ścinanie ułatwia aplikację leków. Musi to być wykonane ostrożnie i w pomieszczeniu, które można łatwo zdezynfekować po zabiegu. Oprócz podawania leków zaleca się regularne czyszczenie wszystkich przedmiotów, takich jak miejsca do spania, poduszki, koce, miski na jedzenie, szczotki i zabawki, z którymi kot ma kontakt: Przez cały czas trwania kuracji równolegle z podawaniem leków, należy dodatkowo raz w tygodniu przeprowadzać dezynfekcję otoczenia przy użyciu rękawic. Oprócz leków istnieją jednak inne produkty zalecane przez weterynarię, które pomagają w powrocie do zdrowia. Na przykład, szampon antybakteryjny może wspierać zdrowie skóry i zwalczać zarazki i bakterie. W przypadku grzybiczych zakażeń skóry możliwa jest również "szczepionka lecznicza". Szczepienie nie chroni jednak przed zakażeniem lub chorobą. U zaszczepionych zwierząt do wywołania infekcji i choroby konieczna jest jednak wyższa dawka infekcji. Szczepienie prowadzi również do łagodniejszych objawów choroby. W razie potrzeby może być stosowane do wspomagania leczenia, co prowadzi do szybszej poprawy problemów skórnych lub w hodowlach, czy też schroniskach dla zwierząt, gdzie ryzyko zakażenia jest wysokie. Zalecane karmy Jeśli Twój kot zachorował na grzybicę, to powinieneś również zwrócić uwagę na żywność, która pomaga pobudzić i wesprzeć jego układ odpornościowy, a tym samym wzmocnić obronę. Szczególnie młode kocięta i starsze koty z osłabionym systemem immunologicznym potrzebują specjalną karmę zawierająca wyselekcjonowane składniki, które dostarczają cennych aminokwasów i mikroelementów dla układu obronnego Twojego czworonożnego przyjaciela. Diagnoza Nie zawsze lekarz weterynarii jest w stanie z całą pewnością zdiagnozować obecną infekcję grzybiczą. W niektórych przypadkach uzyskanie wiarygodnych wyników badań laboratoryjnych może zająć trochę czasu, a na ostateczną diagnozę grzybicy skóry u kota trzeba poczekać kilka tygodni. Do zdiagnozowania grzybów skóry, lekarz weterynarii może pobrać próbki tkanki (biopsja) czy też wykonać mikroskopowe badanie cebulek włosowych. Jak zapobiegać grzybicy? W przypadku kotów z chorobami skóry nie tylko specjalna higiena powinna być ogólnie przestrzegana jako środek zapobiegawczy. Obecne w środowisku cząsteczki grzybów na skórze zwiększają ryzyko infekcji, nawrotów choroby i długotrwałego, czasem nawet nieskutecznego leczenia. Dlatego też równolegle z leczeniem, środowisko powinno być dezynfekowane raz w tygodniu przez cały okres leczenia. Dokładne czyszczenie poprzez namaczanie lub mycie z użyciem odpowiednich środków dezynfekujących jest kluczowe. Dodatkowo pomaga staranne odkurzanie. Dezynfekowane powinny być pomieszczenia i obszary używane przez zwierzę, takie jak powierzchnie do leżenia, meble, kosze transportowe, podłogi i samochód. Ponadto dezynfekuje się przedmioty, które miały kontakt ze zwierzęciem, takie jak szczotki, grzebienie i zabawki. Najlepszym środkiem dezynfekującym jest wybielacz chlorowy. Działa szybko (poniżej 2 minut), jest niedrogi i przyjazny dla środowiska. Wybielacz chlorowy jest środkiem o długotrwałym działaniu, tzn. nawet po 24 godzinach cząsteczki grzybów skórnych uderzające w powierzchnię, która w międzyczasie wyschła, zostają zabite, co ma duże zalety zwłaszcza w hodowlach i schroniskach dla zwierząt. Co możesz zrobić, aby chronić Twojego kota? Dobrze wypielęgnowane koty rzadko ulegają infekcji. Zadbane koty z dobrym układem odpornościowym i niewielkim stresem rzadko bowiem ulegają zarażeniu. Jednakże istnieją wrażliwe koty, które będą miały grzybicę skóry po zaznaniu stresu. Aby utrzymać prawidłowe funkcjonowanie układu odpornościowego kota, powinieneś unikać nadmiernego stresu i podawać mu wysokiej jakości karmę, odpowiednią dla jego gatunku. Dobra dieta podstawowa odpowiednia dla kotów, uzupełniona zbilansowaną mieszanką mikroelementów, które mogą być podawane w postaci smakołyków, atrakcyjnych przekąsek lub pasty, wzmocni siły obronne Twojego kota. W tym kontekście to głównie ß-glukany, które mają pozytywny wpływ na układ odpornościowy Twojego kota, wraz z określonymi przeciwutleniaczami i witaminami. Grzybica kota u ludzi Aby uchronić się przed zakażeniem grzybami skóry pochodzącymi od kota, obowiązują następujące zasady: Higiena osobista (dokładne mycie rąk po kontakcie, niepozwalanie zwierzęciu spać na kanapie lub w łóżku itp.). Leczenie istniejących grzybiczych zakażeń skóry u zwierząt, w tym dezynfekcja otoczenia. Unikanie sytuacji stwarzających ryzyko zakażenia dla zwierzęcia. Trzymanie dzieci i innych osób z dala od dotkniętych zwierząt i przedmiotów oraz pomieszczeń, które mogą być skażone cząstkami grzybów skórnych. Zachowaj szczególną ostrożność w przypadku następujących grup osób: Osoby z obniżoną odpornością, takie jak kobiety w ciąży, osoby w podeszłym wieku, pacjenci zakażeni wirusem HIV, pacjenci poddawani chemioterapii, przeszczepowi narządów lub leczeniu choroby autoimmunologicznej. Osoby, których zachowanie może prowadzić do zwiększonego ryzyka zakażenia, takie jak niemowlęta i małe dzieci, osoby upośledzone umysłowo lub osoby o szczególnym ryzyku zawodowym (opiekunowie zwierząt, asystenci weterynaryjni, lekarze weterynarii). Podsumowanie Jak widać, grzybica skóry u kotów to poważna sprawa. Infekcja grzybicza powoduje liczne dolegliwości, takie jak świąd i stany zapalne skóry. Ponadto, grzybica skóry jest bardzo zaraźliwa dla innych zwierząt, jak również dla ludzi. Dlatego zadbaj o szybkie leczenie Twojego kota i nie zaniedbuj stosowania środków higieny w Twoim gospodarstwie domowym. Zapytaj lekarza weterynarii, co jest konieczne w tej sytuacji dla Twojego kota. W przypadku infekcji grzybiczych należy najpierw ustalić dokładny rodzaj grzyba, a następnie przez dłuższy czas systematycznie go leczyć.

grzybica u kota domowe sposoby